21 lutego b.r. obchodzimy Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. Pomysł na jego obchody powstał z inicjatywy Bangladeszu oraz został zatwierdzony na Konferencji Generalnej UNESCO w 1999 roku. Jego temat przewodni w tym roku to „Wykorzystywanie technologii do uczenia się wielojęzycznego: wyzwania i możliwości ”. Dotyczy on potencjalnej roli technologii w rozwoju edukacji wielojęzycznej i wspierania rozwoju wysokiej jakości nauczania i uczenia się dla wszystkich.
Różnorodność językowa jest coraz bardziej zagrożona, ponieważ coraz więcej języków znika. Na całym świecie 40 procent ludzi nie ma dostępu do edukacji w języku, którym mówią lub go rozumieją. Niemniej jednak dokonuje się postęp w edukacji wielojęzycznej opartej na języku ojczystym, wraz z rosnącym zrozumieniem jej znaczenia, zwłaszcza w edukacji wczesnoszkolnej.
Społeczeństwa wielojęzyczne i wielokulturowe istnieją dzięki swoim językom, które w zrównoważony sposób przekazują i zachowują tradycyjną wiedzę i swoje kultury.
UNESCO wierzy w znaczenie różnorodności kulturowej i językowej dla zrównoważonych społeczeństw. W ramach swojego mandatu na rzecz pokoju działa na rzecz zachowania różnic w kulturach i językach, które sprzyjają tolerancji i zachowaniu szacunku wobec innych.
Choć większość z nas używa języka ojczystego na co dzień, to nie jest łatwo mówić i pisać bezbłędnie. Chcąc doskonalić umiejętność posługiwania się językiem – słuchajmy, piszmy i czytajmy jak najwięcej w języku ojczystym!.
To przecież dzięki niemu poznajemy rzeczywistość, potrafimy wyrażać emocje, a także możemy czuć wspólnotę z innymi. Choć ma on w kalendarzu swoje święto, warto dbać o niego nie tylko tego dnia!
Pierwsze zdanie zapisane w języku polskim:
Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj
Księga henrykowska
Autor: Bogwał (koniec XIII wieku), właściciel Brukalic na Śląsku
Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj